”- 300 متر شعر!- 3000 پا از شکسپیر! »بیشتر ما مورخان فیلم باید با این خط آشنا باشیم.اینگونه است که روزنامه نگاران با فکر بالا به مسخره کردن تلاش های اولیه سینما برای اقتباس های ادبی پرداختند.در دهه 1910 این امر بدیهی تلقی شد كه در پادشاهی شعر و هنر جایی برای شماره و اقدامات وجود ندارد.با کمال تعجب ، به نظر می رسد کسانی که قبلاً این حرف را می زدند فراموش می کنند که آنچه شعر را از نثر متمایز می کند ، استفاده از آن در فرم های متریک گفتار است ، بنابراین پاها و متر ها به همان اندازه مربوط به کارهای شکسپیر هستند ، همانطور که مشاغل شکسپیر و شخصیت های شکسپیر .... در آیهدانشمندان ، هجاها ، پاها و استرس ها را شمرده اند.در مطالعات فیلم ، ما عکس می گیریمچاک نوریس در مصاحبه ای اخیر با ABC's Nightline در پاسخ به اینکه چه ویژگیی به او شش عنوان قهرمانی جهان را بدست آورد ، گفت: اگر از یک کلمه استفاده کنم ، باید زمان را بگویم."زمان بندی من فکر می کنم نکته کلیدی من بود. من توانستم فهمم زمان برای بستن شکاف بین حریف و خودم و حرکت به عقب است. و فکر می کردم کلید اصلی است."تقریباً مانند هنرهای رزمی ، یا مثل شعر و موسیقی ، سینما هنر زمان بندی است.این توضیح می دهد که چرا اوایل ، فیلمسازان به عنوان هابیل گانس یا دزیگا ورتوف در دهه 1920 یا همانطور که پیتر کوبلکا یا کورت کرن در دهه 1960 نه تنها قاب ها را هنگام ویرایش شمارش می کردند بلکه نمودارها و نمودارهای رنگی را ترسیم کردند تا تجسم ریتمفیلم آینده آنهااین همچنین توضیح می دهد که چرا تعدادی از محققان علاقه مند به تاریخچه سبک فیلم (مانند باری نمک در انگلیس ، دیوید بوردول و کریستین تامپسون در ایالات متحده یا چارلز اوبراین در کانادا) عکس ها و طول فیلم را برای محاسبه میانگین طول فیلم شمارش می کنند.از فیلم ها و / یا استفاده از این داده ها در مطالعه خود.