ReadyBoost یک جزء حافظه نهان دیسک مایکروسافت ویندوز است که برای اولین بار در سال 2006 با ویندوز ویستا مایکروسافت معرفی و در سال 2009 با ویندوز 7 همراه شده است.سیستم به عنوان حافظه نهانSSD داخلی نیز می تواند برای افزایش کارایی مورد استفاده قرار گیرد ، اما دارای محدودیتهای مشابه درایوهای فلش کوچکتر است (مانند 32 گیگ در هر فایل حافظه پنهان).استفاده از حافظه های فلش با قابلیت ReadyBoost (دستگاه های حافظه NAND) برای ذخیره سازی به Windows 7 و Vista امکان می دهد دیسک تصادفی را با عملکردی که معمولاً 80-100 برابر سریعتر از خواندن های تصادفی از هارد دیسک های سنتی است ، ارائه دهند.این حافظه پنهان شامل کلیه محتوای دیسک ، نه فقط فایل صفحه یا DLL های سیستم است.دستگاه های فلش به طور معمول برای I / O متوالی از آهسته آهسته آهسته تر هستند ، بنابراین ، برای به حداکثر رساندن عملکرد ، ReadyBoost شامل منطقی است که درخواست های خواندن بزرگ ، پی در پی را می شناسد و سرویس دیسک سخت این درخواست ها را دارد.هنگامی که یک دستگاه سازگار وصل می شود ، گفتگوی ویندوز AutoPlay گزینه دیگری را برای استفاده از فلش درایو برای سرعت بخشیدن به سیستم ارائه می دهد.یک برگه "ReadyBoost" اضافی به گفتگوی ویژگی های درایو اضافه می شود که در آن می توان مقدار فضای مورد استفاده را پیکربندی کرد.250 مگابایت تا 256 گیگابایت حافظه فلش را می توان اختصاص داد (4 گیگابایت در ویندوز ویستا).فشرده سازی ها و رمزگذاری های ReadyBoost ، با AES-128 ، تمام داده هایی که در دستگاه فلش قرار داده شده است.مایکروسافت اظهار داشته است که نسبت فشرده سازی 2: 1 معمولی است ، به طوری که حافظه نهان 4 گیگابایتی می تواند حاوی 8 گیگا بایت داده باشد ...